Και αν δεν νιώθεις όταν σου μιλάω, πιες ένα ποτήρι ουίσκι και διάβασε τα γραπτά μου.
Ένα σφηνάκι αλήθειας σε κάθε παράγραφο και τα πόδια μου να τρέμουν στην σκέψη σου.
Τα μάτια μου γυαλίζουν στο κενό, με μια μουσική χαώδης χωρίς νόημα.
Απρόσωπο πάθος.
Εκεί που το σώμα μιλάει μόνο του.
Εκεί που το σώμα μου φωνάζει το δικό σου, με το τρόπο του.
Εκεί που οι λέξεις παύουν να έχουν σημασία.
Εκεί που το απρόσωπο πάθος, παίρνει σάρκα και οστά.
Παύση για τσιγάρο-
Μίλα μου με τις ώρες.
Σε εκείνο το μπαλκόνι, φορώντας το μποξεράκι σου και εγώ εκείνο το σουτιέν που τόσο με ενοχλεί... αλλά παρόλα αυτά το έχω συνηθίσει.
Μία νύχτα του Αυγούστου που ίσα ίσα μας ακουμπάει ο αέρας.
Μίλα μου για τον καφέ σου που ήπιες το πρωί.
Μίλα μου για τα καντήλια που έριξες σε εκείνο το φανάρι σήμερα, γιατί ένας μαλάκας το πέρασε με κόκκινο. Δεν χαρίζεις, το ξέρω.
Μίλα μου για πολιτική, πόσο θέλεις τα τα κάψεις όλα.
Μίλα μου για βιβλία, για όνειρα, για πάθος, για σεξ, για έρωτα.
Μίλα μου, εγώ απλά θα σε ακούω.
Μίλα μου για εκείνο το απρόσωπο πάθος, που απέκτησε πρόσωπο και σε χαζεύει καυλωμένη κάτω απ'το σεντόνι της νύχτας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου