𝐖𝐫𝐢𝐭𝐞𝐫 𝐛𝐲 𝐩𝐚𝐢𝐧.

Πρωταγωνιστές στο παιχνίδι της ζωής μας. Εσύ και εγώ. Ξεκίνησε με αθώα χαμόγελα και "χτυποκάρδια" λες και είμαστε ξανά έφηβοι. Θα πλήρωνα για έναν εφηβικό έρωτα, ξανά. Όσο όσο. Ανέμελοι, με κλειστά τα μάτια, παθιασμένοι.. χωρίς έννοιες. Έτσι ένιωσα μαζί σου όταν σε πρωτο-αντίκρισα. Όνειρα. Όνειρα που έγιναν στάχτες στον ωκεανό. Δυο λέξεις σου κάθε φορά στο τηλέφωνο να με ηρεμούν στην καθημερινή μου φρίκη. Μου αρκούσε.  Μίλα μου. Με ηρεμείς και με παροτρύνεις να μην εγκαταλείψω. Μας κοιτάει ο κόσμος και ζηλεύει. Ζηλεύει τα χαμόγελα μας... αγκαλιασμένοι και ερωτευμένοι. Που είσαι; Χάθηκες σήμερα. Μην χάνεσαι, σε έχω ανάγκη... Κοιτώ τα μάτια σου, χαζεύω και κοιτώ την ευτυχία. Δυο μάτια να μου θυμίζουν φθινόπωρο και εμάς κάτω από τα σκεπάσματα. Δυο χέρια να με κρατούν σφιχτά και ο καφές στο κομοδίνο να καίει και να μοσχομυρίζει φρέσκος. Πρωινό στο κρεβάτι, την μουσική στα ηχεία και εσύ αγκαλιά μου. Αυτό ονομάζω ευτυχία. Που είσαι; Μείνε... Τα βράδια έχουν αρχίσει να γ