𝐖𝐫𝐢𝐭𝐞𝐫 𝐛𝐲 𝐩𝐚𝐢𝐧.

Μέρες που ελπίζεις ότι θα υπάρξει ένα καλύτερο μετά για τους δικούς σου ανθρώπους. Ένα καλύτερο αύριο για σένα. Μέρες που θα σκεφτείς ότι θα αφήσεις τον πόνο πίσω σου. Που τον κρατούσες πάντα σφιχτά από το χέρι. Μα είναι η ώρα να τον αφήσεις πίσω. Και να πορευτείς με λάθη και πάθη του παρελθόντος, μόνος σου. Μέρες που έχεις ήδη συγχωρήσει τα λάθη και τις συμπεριφορές άλλων ανθρώπων, παρόλο που τους κατακλύζει η άμυνα του φαίνεσθαι και το μίσος. Μέρες που έχεις φτάσει τον εαυτό σου ψηλά και θα είσαι περήφανος γι'αυτό. Άπνοια. Τι να ελπίζεις ανάμεσα σε μέρες άπνοιας; Προσπαθώ να αναπνεύσω αναζητώντας στην ατμόσφαιρα οξυγόνο. Ίσως βοηθούσε και ο βραδινός καλοκαιρινός αέρας, κάπου εκεί στα τέλη του Αυγούστου. Αυτός που σε χτυπάει στον σβέρκο όταν έχεις ανοιχτό το παράθυρο του αυτοκινήτου. Αυτός, που εισπνέεις και σκέφτεσαι ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Μέρες που θα παίρνεις το τιμόνι και θα φεύγεις χαμογελώντας κάπου μακριά. Εκεί που οι ρόδες δεν θα έχουν σταματημό, εκεί π