𝐖𝐫𝐢𝐭𝐞𝐫 𝐛𝐲 𝐩𝐚𝐢𝐧.

Και αν ο Αύγουστος είχε γεύση, θα ήταν αυτή των χειλιών σου. Αύγουστος που θυμίζει άραγμα στον καναπέ, όταν οι άλλοι ψήνονται έξω.  Χαμόγελο που θυμίζει ηλιοβασίλεμα, σαν αυτά που χαζεύουμε στις παραλίες καθώς κοιτάμε το πουθενά.  Και αναρωτιόμαστε πόσο μικροί είμαστε.  Αέρας βραδινός, ίσα που μας ακουμπάει στα μάγουλα...  Σαν όπως σε φιλώ τα βράδια πριν σε καληνυχτίσω, καθώς τα μάτια σβήνουν από την κούραση.  Και αν οι διακοπές είχαν φωνή, θα φώναζαν το όνομα σου.  Θα σε ξυπνούσα με καφέ και πρωινό στο κρεβάτι, όσο αγουροξυπνημένα θα μου χαμογελούσες.  Κουρτίνα κλειστή, ίσα που ο ήλιος θα μας χάιδευε τα πρόσωπα.  Το δικό μας ξυπνητήρι.  Αυλή και καφές στον κήπο.  Θα πίνω καφέ κοιτάζοντας το κενό και εσύ θα γελάς με το κοιμισμένο βλέμμα μου.  Και αν αγχώνομαι όπως πάντα, θα κρατάς τις ισορροπίες.  Και αν σε θυμώνει οποιοσδήποτε, θα κρατώ τις δικές σου.  Και αν παίρνω την μάνα μου συχνά για καληνύχτα μην απορείς, δεν είναι από αναφορά. Την σκέφτομαι.  Και αν σταθώ σε εκείνη την αυλή και