𝐖𝐫𝐢𝐭𝐞𝐫 𝐛𝐲 𝐩𝐚𝐢𝐧.

Βραδινός αέρας του Απρίλη να χαϊδεύει τους ώμους μας. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Σαν με κοιτάς να κοκκινίζω και να γελούν τα μάτια μου. Να μην χρειαστεί να πούμε κουβέντα, τα μάτια θα μιλήσουν μόνα τους. Και είναι εκεί που με κοιτάς και όπως κοκκινίζουν τα μάγουλα μου, κατεβάζω το κεφάλι μου κάτω σαν μικρό παιδί. Μέχρι και τα λακάκια μου γελούν, καθώς δαγκώνω το κάτω μέρος απ'τα χείλη μου. Και αν πατήσεις το γκάζι, μην έχεις την έννοια μου. Κοιτάμε ευθεία στο κενό, όσο αφήνουμε τα δέντρα πίσω μας. Και αν ανοίγω το παράθυρο τέρμα, μην απορείς. Χειμώνα - καλοκαίρι, ο αέρας μου κρατάει συντροφιά. Και αν δεν προλάβω να σου πω καλημέρα, μην ξενερώνεις. Ξυπνάω στραβά, που δεν ξυπνάω πλάι σου. Και αν δεν προλάβω να φάω, μην θυμώνεις. Με καταβάλει το άγχος και η κούραση. Και αν κολλάω πάνω σου όταν σε έχω αγκαλιά μου, μην τρομάζεις. Μου θυμίζεις παιδικό έρωτα με παγωτό στο χέρι, καλοκαίρι, που δεν θέλω να τελειώσει. Καλοκαίρια που έφτανε τέλος Αυγούστου και ανυπομονούσες να γυρίσεις πίσω στο σ

Μου θυμίζεις παιδικό έρωτα. Από αυτούς τους καλοκαιρινούς, που μυρίζεις θάλασσα και αλάτι και ίσα που σε ακουμπάει ο Αυγουστιάτικος αέρας. Που βλέποντας τον ήλιο θυμάσαι παιδικές αναμνήσεις που αναπολείς. Κάπως έτσι μοιάζεις... Σε κοιτώ στα μάτια και μου κόβεται η ανάσα. Ταχυπαλμίες λες και είμαι 15 χρονών κοριτσάκι. Που πέφτουν οι άμυνες μου και λιώνω. Που κρατώντας σου το χέρι μου θυμίζεις καλοκαίρι και παγωτό στο χέρι. Από εκείνο το αγαπημένο. Και αν το νηφάλιο μου χαμόγελο δεν σου αρκεί, το μεθυσμένο μου θα σου βγάλει αλήθειες της βραδιάς και οι κόμποι θα λυθούν. Δεν θέλω από εκείνους τους σοβαρούς έρωτες. Θέλω εκείνους τους τρελούς, γεμάτο πάθος. Που θα τους κοιτάμε από ψηλά και θα γελάμε. Θα κάνουμε όνειρα για το αύριο και θα γλεντάμε το σήμερα. Και αν πέσω με τα μούτρα, μην θυμώνεις. Μου έχει λείψει αυτός ο παιδικός έρωτας και εγώ δένομαι. Θα μας συντροφεύουν τα αστέρια και θα κοιταζόμαστε με τις ώρες. Χωρίς να μιλάμε. Θα μιλούν τα μάτια μόνα τους κ